Ανακάλυψη στον τομέα της Ξενομεταμόσχευσης
Μια Αμερικανίδα ασθενής που υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση νεφρού από χοίρο αντιμετώπισε την αναγκαιότητα αφαίρεσης του οργάνου τέσσερις μήνες μετά την αρχική μεταμόσχευση, σημειώνοντας ένα ρεκόρ στον τομέα των ξενομεταμοσχεύσεων. Η Τοουάνα Λούνεϊ, 50 ετών, από την Αλαμπάμα, έλαβε το γενετικά τροποποιημένο νεφρό στα τέλη Νοεμβρίου, μια τεχνική που εξακολουθεί να είναι σε πειραματικό στάδιο αλλά προσφέρει ελπίδες για την κάλυψη της χρόνιας έλλειψης οργάνων.
Η εμπειρία της Τοουάνα δείχνει τις προκλήσεις του τομέα. Παρά την αφαίρεση του μοσχεύματος, το νεφρό λειτούργησε για 130 ημέρες, κάτι που διευρύνει τα όρια των δυνατοτήτων μας, αν αναλογιστούμε ότι κανείς ασθενής δεν είχε επιβιώσει περισσότερο από δύο μήνες μετά από ξενομεταμόσχευση στο παρελθόν. Η ίδια ψυχολογικά αντεπεξήλθε στην κατάσταση αναγνωρίζοντας ότι είχε τον χρόνο να απολαύσει τη ζωή και τις σχέσεις της χωρίς τις περιοριστικές προϋποθέσεις της αιμοκάθαρσης.
Όπως δήλωσε η Τοουάνα μέσω του νοσοκομείου NYU Langone της Νέας Υόρκης: «Για πρώτη φορά από το 2016 χάρηκα τους φίλους και την οικογένειά μου έχοντας χρόνο, χωρίς να χρειάζεται να τα προγραμματίζω όλα με βάση το πλάνο της αιμοκάθαρσης». Αν και το τελικό αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που προσδοκούσε ο κόσμος, η ευγνωμοσύνη της είναι εμφανής.
Η ιστορία της είναι συγκινητική. Το 1999, η Λούνεϊ δώρισε το ένα νεφρό της στη μητέρα της και τα τελευταία οκτώ χρόνια υποβαλλόταν σε αιμοκάθαρση. Ο λόγος ήταν οι επιπλοκές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της, οι οποίες κατέστρεψαν το μοναδικό νεφρό που της είχε απομείνει. Μη βρίσκοντας συμβατό δότη, πήρε έγκριση για μεταμόσχευση από γενετικά τροποποιημένο χοίρο, καθώς η υγεία της συνέχιζε να επιδεινώνεται.
Δυστυχώς, το μήνα Απρίλιο η Λούνεϊ παρουσίασε πτώση της νεφρικής της λειτουργίας, γεγονός που οδήγησε τους γιατρούς να επιβεβαιώσουν την απόρριψη του μοσχεύματος. Ο χειρουργός της, Ρόμπερτ Μοντγκόμερι, τόνισε ότι η απόφαση αφαίρεσης του οργάνου ελήφθη από κοινού με την ασθενή, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι θα μπορούσε στο μέλλον να υποβληθεί σε νέα μεταμόσχευση.
Αυτή η περίπτωση ενισχύει τις ελπίδες στην επιστημονική κοινότητα όσον αφορά τις δυνατότητες των ξενομεταμοσχεύσεων και υπογραμμίζει την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα στους τομείς της γενετικής και της ανοσολογίας. Ο δρόμος παραμένει μακρύς, αλλά τα βήματα προόδου είναι σημαντικά και ενθαρρυντικά για χιλιάδες ασθενείς παγκοσμίως.